روز کاری بود ولی مانده بودم خانه و حوصله ام سر رفته بود. توی این سایت های استریم غیرقانونی که همراهشان هزار و یک جور ویروس و کرم روانه می شوند، یک نگاهی کرده بودم و دوباره برگشتم به نتفلیکس و گود ویل هانتینگ را تماشا کردم. فیلم که تمام شد، صفحه را باز کردم که یک چیز جالبی بنویسم. عنوان را نوشتم و رفتم دستشویی. وقتی برگشتم، هم خانه اییم آمده بود و تا گفتم سلام فهمیدم آن اشاره خردمندانه و از دور به فیلم، از خاطرم رفته. امروز که توی آفیس داشتم تخم هایم را می شکستم، دیدم این صفحه هنوز باز است. از فیلم تنها چیزی که به خاطرم رسید این بود که it's not your fault.
دلیل این که خرد کردن گوجه خیار کلماتم را خط بالا متوقف نمی کنم این است که نمی خواستم این جمله ی "تقصیر تو نبوده" شبیه پانچ لاین شود.